«….Το πηγάδι όπου είχαμε φτάσει δεν έμοιαζε καθόλου με τα πηγάδια της Σαχάρας, απλές λακκούβες σκαμμένες μέσα στην άμμο. Πιο πολύ έμοιαζε με τα πηγάδια που βλέπει κανείς στα χωριά. Όμως εκεί γύρω δεν υπήρχε κανένα χωριό κι έτσι νόμιζα πως ονειρεύομαι.
– Παράξενα πράματα, είπα στον μικρό πρίγκιπα, όλα είναι έτοιμα: το μαγκάνι, ο κουβάς, το σκοινί …
– Ακούς; είπε ο μικρός πρίγκιπας, ξυπνήσαμε ξανά τούτο το πηγάδι και τραγουδάει…
Τράβηξα τον κουβά αργά-αργά μέχρι τα χείλη του πηγαδιού και τον ακούμπησα όρθιο πάνω στο πεζούλι. Στ’ αυτιά μου αντηχούσε ακόμη το τραγούδι του μαγκανιού και μέσα στο νερό που κουνιόταν ακόμη, έβλεπα να τρέμει ο ήλιος….
Σήκωσα τον κουβά μέχρι τα χείλη του. Ήπιε με τα μάτια κλειστά. Ήταν γλυκός σαν μια γιορτή. Αυτό το νερό ήταν κάτι πάρα πολύ διαφορετικό από όσο κάποια τροφή. Είχε γεννηθεί από την πορεία κάτω απ’ τ’ αστέρια, το τραγούδι του μαγκανιού, την προσπάθεια των μπράτσων μου. Ήταν καλό για την καρδιά, όπως ένα δώρο. ….
Οι άνθρωποι στη χώρα σου, είπε ο μικρός πρίγκιπας, καλλιεργούν πέντε χιλιάδες τριαντάφυλλα μέσα σ’ ένα μονάχα κήπο … και μέσα εκεί δεν βρίσκουν ότι ζητάνε…
Κι ωστόσο, αυτό που ψάχνουν θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα σ’ ένα μόνο τριαντάφυλλο ή μέσα σε λίγο νερό …
– Σίγουρα, ναι, απάντησα.
Κι ο μικρός πρίγκιπας πρόσθεσε:
– Τα μάτια είναι τυφλά. Πρέπει να ψάξεις με την καρδιά….»
Αντουάν Ντε Σαιντ Εξυπερύ, O Μικρός Πρίγκηπας
#WorldWaterDay #Unearthed #MetroExcavations
ΕΦΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ & ΝΗΣΩΝ 