Share this:

Κράνος χαλκιδικού τύπου

Κράνος κορινθιακού τύπου

Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά

·         Οι περικεφαλαίες του μουσείου

Στην αίθουσα vτου ορόφου  θα δείτε  δύο χάλκινες περικεφαλαίες

Η πρώτη είναι  κορινθιακού τύπου.  Στα άκρα της έχει μια σειρά από μικρές τρύπες για να στερεώνεται η εσωτερική επένδυση. Χρονολογείται στα τέλη του 7^ου αι. π.χ

Η δεύτερη είναι  χαλκιδικού τύπου. Χρονολογείται στα τέλη του 6^ου αι. π.χ

·         Πληροφορίες για τα εκθέματα

Τα κράνη ή περικεφαλαίες,  ήταν προστατευτικά καλύμματα της κεφαλής των οπλιτών, κατασκευασμένα από δέρμα ή μέταλλο με δερμάτινη επένδυση στο εσωτερικό τους.  Στην αρχαιότητα υπήρχαν διάφοροι τύποι κράνους. Κάποια κάλυπταν μόνο το κρανίο. Τέτοιου τύπου  ήταν τα  βοιωτικά κράνη που εμφανίστηκαν τον 5^ο αι. π.Χ. και έμοιαζαν με σκούφο.

Κάποια άλλα κράνη κάλυπταν εκτός από το κρανίο και τον αυχένα, τα μάγουλα και  τη μύτη  αφήνοντας μικρά ανοίγματα για τα μάτια και το στόμα.

Τα κράνη αυτού του τύπου πρόσφεραν μεγάλη προστασία, αλλά παράλληλα δυσκόλευαν τον οπλίτη.  Ήταν βαριά, ζεστά και εμπόδιζαν ακοή και όραση. Οι οπλίτες τα στερέωναν στο μέτωπο και τα κατέβαζαν στο πρόσωπο  τη στιγμή που έμπαιναν στη μάχη.  Σε αυτόν τον τύπο ανήκει το κορινθιακού  τύπου κράνος που επικράτησε ευρύτατα σε όλο τον ελληνικό χώρο, από τα τέλη του 8^ου αι. π.Χ. και μετά.

Το χαλκιδικό κράνος που έκανε την εμφάνισή του γύρω στα τέλη του 7^ου αι. π.Χ. ήταν παραλλαγή του κορινθιακού. Προστάτευε αρκετά καλά τον οπλίτη και επιπλέον δεν εμπόδιζε  την ακοή του καθώς άφηνε ελεύθερα τα αυτιά.

·         Άλλα σχετικά εκθέματα

Επιτύμβια στήλη Τροιζήνας

Ερυθρόμορφη λήκυθος

Δείτε

Στην ίδια προθήκη τμήμα μιας αρχαϊκής επιτύμβιας στήλης από την Τροιζήνα, με την εγχάρακτη παράσταση ενός οπλίτη.  Ο νέος άνδρας κρατά με το αριστερό την ασπίδα και με το δεξί το δόρυ ενώ έχει το κράνος στερεωμένο στο μέτωπο.

Δείτε

Στην απέναντι προθήκη, μια ερυθρόμορφη λήκυθο με παράσταση οπλίτη.  Πρόκειται για ένα νέο που σκοτώθηκε σε κάποια από τις ανδροφόνες μάχες του πελοποννησιακού πολέμου.  Ο νεκρός κάθεται με σκυμμένο το όμορφο κεφάλι, χαμένος στις σκέψεις του.  Στηρίζει το δόρυ στον ώμο και κοιτάζει περίλυπος  το κράνος του.  Μπροστά του μια γυναίκα, απλώνει το χέρι και του προσφέρει μια κορδέλα, ίσως είναι η κορδέλα που έφερε να στολίσει τον τάφο του, αλλά εκείνος δεν της δίνει καμιά σημασία. (430 – 420 π.Χ. )

…μια μικρή ιστορία

 

Ζωγραφίζοντας την περικεφαλαία

 

Η ιστορία μιας περικεφαλαίας

 

Στέκεται καμαρωτή μέσα στις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά και έχει μια ιστορία να σας αφηγηθεί.

Την έφτιαξε πριν πολλούς αιώνες ένας μεταλλουργός. Την έκανε γερή να αντέχει στα χτυπήματα, τη στόλισε με ένα ωραίο λοφίο και την γυάλισε καλά καλά. Έπειτα ήρθε ο νέος που την είχε παραγγείλει. Την πήρε στα χέρια του, την δοκίμασε. Του άρεσε. Από τότε οι δύο τους έγιναν αχώριστοι. Όταν δεν την φορούσε στη μάχη, η περικεφαλαία ξεκουραζόταν στο σπίτι του οπλίτη συντροφιά με τα άλλα όπλα του. Τον μεταλλικό θώρακα, τις περικνημίδες, το σπαθί το δόρυ και τη μεγάλη ασπίδα.

Μα κάποια στιγμή ο οπλίτης έφυγε για το μεγάλο ταξίδι στον Κάτω Κόσμο και έτσι χώρισαν οι δρόμοι τους. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Η περικεφαλαία ύστερα από πολλές πολλές περιπέτειες βρέθηκε  μέσα στην προθήκη του μουσείου, να τη θαυμάζουν οι επισκέπτες και να την ζωγραφίζουν τα παιδιά.  Κάποια παιδιά, αγόρια κυρίως, τη ζωγραφίζουν να τη φορά ένας πολεμιστής και τότε η περικεφαλαία χαίρεται διπλά γιατί είναι σαν να βλέπει ξανά τον αγαπημένο της οπλίτη.

 

Εύη Πίνη